Op 20 mei jl. ontving ik het droevige bericht dat Arie Keur op 77-jarige leeftijd in het bijzijn van zijn vrouw en kinderen rustig en kalm is overleden.
Arie was iemand waar LOTUS letterlijk met hoofdletters stond geschreven.
In 1975 mocht ik, samen met Gϋnter Born, Arie opleiden voor het diploma LOTUSslachtoffer.
Zoals dat op veel cursussen gaat, zijn er mensen die al na een paar lessen vanzelf komen bovendrijven.
Arie was zo iemand, iemand waar je vooraf van kan zeggen dat hij beslist zal slagen voor zijn diploma en zo was het ook. Op 20 maart 1976 behaalde hij dan ook zijn diploma LOTUSslachtoffer met glans.
Na de splitsingen van onze LOTUSkringen ging Arie verder bij de nieuw opgerichte kring “De Kempen”.
Op 7 maart 1987 behaalde hij zijn diploma Instructeur LOTUS en, samen met Louis Taverne, bouwde hij “De Kempen” uit tot een LOTUSkring die veel aanzien had in de regio Weert e.o.
Arie was lid van de Rayonraad Limburg, een overlegorgaan waar de 4 Limburgse LOTUSkringen afspraken maakten over hun statuten, werkgebieden en onkostenvergoedingen.
Voor Arie was het altijd zeer belangrijk dat deze onkostenvergoedingen zo laag mogelijk bleven zodat iedereen gebruik kon maken van LOTUSslachtoffers.
Door de kwaliteiten van Arie werd hij vaak gevraagd om demonstraties en lessen te verzorgen voor instructeurs EH en EHBO-verenigingen.
Dit alles was de organisatie LOTUS en Het Oranje Kruis niet onopgemerkt gebleven.
Zo werd Arie gevraagd voor docent bij de organisatie LOTUS en als examinator LOTUS bij Het Oranje Kruis.
Toen de organisatie LOTUS ging starten met het verzorgen van regiolessen vormde Arie samen met dokter Bouten het docententeam.
Ik mocht toen als instructeur LOTUS mijn bijscholingen volgen bij Arie, de rollen waren omgekeerd.
In 2007 werd ik ook docent en mocht ik samen met dokter Bouten en Arie de regiolessen verzorgen voor de instructeurs LOTUS. Ook hier was Arie de professional op grimeer-, acteer- en organisatorisch gebied.
Arie was LOTUS, LOTUS en nog eens LOTUS, alles had hij er voor over.
Toen hij ziek werd, was het voor hem erg moeilijk om zijn LOTUS los te laten. Als het maar even kon, pakte hij de draad weer op. Hij bleef altijd positief en vaak genoeg maakte hij grapjes over zijn ziekte.
Vechten en positief blijven denken was zijn insteek.
Ooit hoorde ik een gedichtje dat weergeeft zoals ik Arie heb mogen meemaken.
Ik wil jullie dit gedichtje niet onthouden:
Nooit de moed opgeven
Kun je niet vliegen, loop…
Kun je niet lopen, ga…
Kun je niet gaan, kruip,
maar blijf nooit stilstaan,
nooit dalen immer opgaan.
Kun je niet lachen, glimlach…
Kun je niet glimlachen, wees toch blij…
Kun je niet blij zijn, wees tevreden,
maar nooit de moed opgeven
en immer voorwaarts streven.
Arie zal in mijn herinnering voortleven als iemand met een enorme betrokkenheid en iemand die heel veel voor LOTUS en EH gedaan heeft. Het is mij een voorrecht geweest hem gekend te hebben en met hem te hebben mogen samenwerken.
Moge hij rusten in vrede.
Harrie Roumen, docent organisatie LOTUS